اختلاف اعضای ۵+۱ با آمریکا

روزنامه آمریکایی نیویورک پس در گزارشی با اشاره به این که اعضای گروه ۱+۵ دیگر با آمریکا متحد نیستند، نوشت، سایر اعضا هریک خواسته‌ها و منافع خود را در مذاکرات پیگیری می‌کنند.

روزنامه آمریکایی «نیویورک پست» در تحلیلی در زمینه مذاکرت هسته‌ای ایران و نبود اتحاد بین اعضاء این گروه با آمریکا» می‌نویسد: گروه 1+5 در ابتدا خواهان بسته شدن تاسیسات هسته‌ ای ایران در «فردو» و «اراک» بود، اما تا آخر هفته گذشته این گروه در حال تقاضا از ایران برای خود داری از ساخت 5 تاسیسات هسته‌ ای جدید غنی‌ سازی بود.

نیویورک پست می‌نویسد: گروه 1+5 متشکل از آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان هیچ ائتلافی حتی برای ارائه درخواست‌های خود ندارند.

در این میان روسیه در حالی وارد این گروه شد که به آمریکا فقط یک بله بگوید. اوباما می‌تواند کماکان بگوید که همه گزینه‌ها روی میز است، اما تا زمانی که گفت‌ و‌ گوها ادامه دارند، باید گفت که تنها گزینه باقی مانده گفت‌ و گوی بیشتر است و این همانی است که روسیه می‌خواهد.

چین نیز با شرکت در گروه 1+5 تنها در پی سنگین کردن کفه پرونده خود در عرصه جهانی است.

برای آلمان نیز وضعیت مشابه چین است و فقط برای بالا بردن وزنه خود در مذاکرات شرکت دارد. در این بین وزیر خارجه آلمان گفت، اعتقاد ندارند، ایران در پی ساخت سلاح هسته‌ ای باشد.

نیویورک پست می‌نویسد: چین و روسیه در واقع گفت‌ وهای هسته‌ ای را نوعی اقدامی سمبلیک فرض می‌کنند.

هیئت اعزامی انگلیس ، متحد آمریکا نیز تنها برای دیدار با مقام‌های ایرانی و فرصتی برای بهبود روابط وارد وین شده بود.

فرانسه نیز با ارسال هئیتی بلند مرتبه دیپلماتیک به وین در پی احیاء روابط تجاری با ایران است.

این نشریه آمریکایی می‌نویسد: در پایان مذاکرات وین اختلاف عمده همچنان پابرجا ماند و آن این بود که گروه 1+5 حق ایران در غنی سازی را البته در حجم کمتر به رسمیت بشناسد.

در ‌ادامه این مطلب آمده است: در حقیقت با کاهش تحریم‌ها در 6 ماه گذشته فشار بر اقتصاد ایران کمتر شده است و این کشور چندان ضروریت فوری در هرگونه تعامل هسته‌ای در خود نمی‌بیند.

قسمت شیرین این بخش علاوه بر تمدید زمان مذاکرات موافقت آمریکا با انتقال 2.8 میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده این کشور بود و در این 4 ماه باقی مانده مقامات ایران هیچ فشاری برای تغییر مسیر خود احساس نمی‌کنند.

این روزنامه در خاتمه می‌نویسد: یک دهه قبل تقاضا از ایران نساختن بمب هسته‌ای بود و امروز تقاضا کاسته شدن از روند هسته‌ ای شدن این کشور است؛ باید پرسید که آیا در ماه نوامبر و احتمال توافق هسته‌ ای آیا هر نوع توافقی موفقیت در سیاست خارجی اوباما محسوب می‌شود؟.